Pytanie dotyczy wyceny nieodpłatnych usług wykonywanych przez inne podmioty na rzecz instytucji kultury, np. bezpłatnego wypożyczenia barierek ochronnych na imprezę.
Z art. 28 ust. 2 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości) wynika, że jeśli instytucja kultury nie może ustalić ceny nabycia składnika aktywów przyjętego nieodpłatnie, to wycenia go według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu. Natomiast, gdy nie można ustalić ceny sprzedaży netto, to należy w inny sposób określić jego wartość godziwą (art. 28 ust. 5 ustawy o rachunkowości).

  • Kto i w jaki sposób dokonuje tej wyceny?
  • Czy może to być komisja złożona z pracowników, księgowy, a może dokonujący świadczenia?
  • Czy wyceny można dokonać poprzez telefoniczne lub internetowe rozeznanie rynku?
  • Co jest dokumentem potwierdzającym dokonanie wyceny — podpisany przez członków komisji protokół czy notatka służbowa?

Pełna treść artykułu dostępna wyłącznie dla abonentów, po zalogowaniu do serwisu.

Zaloguj się w panelu w prawym górnym rogu serwisu, podając login i hasło, które otrzymałeś od Działu Obsługi Klienta.

Aby uzyskać dostęp do serwisu, wykup abonament lub prenumeratę Poradnika Instytucji Kultury.

Jeśli jesteś prenumeratorem Poradnika Instytucji Kultury, zgłoś się do Biura Obsługi Klienta po login i hasło.