Tak stwierdził NSA w wyroku z 24 stycznia 2013 r. (sygn. akt II FSK 1064/11). W sytuacji, gdy organizowane przez pracodawcę imprezy integracyjne mają charakter otwarty i nieobowiązkowy, to od woli pracownika zależy jego udział w takiej imprezie.

NSA uznał, że o powstaniu przychodu nie przesądza sam fakt umożliwienia pracownikowi skorzystania z posiłków i napojów oraz usług realizowanych w trakcie imprezy integracyjnej.

Jeśli bowiem wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych (otrzymanych) przez konkretnego pracownika, wówczas nie jest możliwe ustalenie w odniesieniu do konkretnego pracownika kwoty przychodu. Sąd podkreślił, że w takiej sytuacji nie można ustalić, czy i który pracownik otrzymał w istocie i w jakiej wysokości świadczenie. Nie jest też możliwe przypisanie pracownikowi określonego świadczenia, jeżeli nie tylko go nie otrzymał, ale nie wyrażał nawet woli jego przyjęcia.

Stanowisko wyrażone w tym wyroku potwierdza, wydawałoby się jasny, zapis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyraźnie z niego wynika, że przychodem jest wartość otrzymanych (a nie należnych) świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.