W Muzeum Miejskim we Wrocławiu zakończyła się właśnie (30 lipca) wystawa prac Wacława Szapokowskiego — prekursora abstrakcji geometrycznej w sztuce.

Była to wystawa podwójnie ważna — z jednej strony odkrywała bowiem na nowo powstałą w pierwszej połowie XX w. twórczość wrocławskiego artysty, ale też w ciekawy i przyjazny dla odbiorcy sposób wprowadzała w nowoczesną sztukę.

Powstałe w latach 1900–1951 rysunki Szapokowskiego tworzyła jedna nieprzerwana linia, układająca się w piękne, rytmiczne, quasi-labiryntowe formy. Dzięki specjalnie wykonanym, powiększonym replikom kilku prac bieg linii tworzącej każdy z rysunków mogły śledzić również osoby niewidome. Przedstawiony został także muzyczny aspekt prezentowanych dzieł: kompozycje muzyczne według rysunków przyjętych jako partytury.