Samorządowa instytucja kultury tworzy co roku odpis podstawowy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (ZFŚS) wg stanu zatrudnienia na 1 stycznia danego roku w przeliczeniu na pełen etat. Dodatkowo zwiększa wysokość odpisu podstawowego na opiekę socjalną nad emerytami i rencistami. Według obowiązującego w instytucji regulaminu ZFŚS co roku sporządza się plan rzeczowo-finansowy wykorzystania środków z ZFŚS, który zatwierdza dyrektor. W tym roku w planie nie we wszystkich rodzajach działalności socjalnej uwzględniono emerytów i rencistów. Podział przeprowadzono w ramach posiadanych środków na osoby uprawnione do korzystania z ZFŚS. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń w ramach działalności socjalnej ma charakter uznaniowy.
Czy instytucja narusza definicję osoby uprawnionej do korzystania z funduszu, o której mowa w art. 2 pkt 5 Ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ustawa o ZFŚS)?
Czy dyrektor może odmówić przyznania świadczenia, o które zwraca się emeryt, ze względu na zatwierdzony plan finansowo-rzeczowy, jeśli nie zapewniono w nim kwoty na takie świadczenie?

Pełna treść artykułu dostępna wyłącznie dla abonentów, po zalogowaniu do serwisu.

Zaloguj się w panelu w prawym górnym rogu serwisu, podając login i hasło, które otrzymałeś od Działu Obsługi Klienta.

Aby uzyskać dostęp do serwisu, wykup abonament lub prenumeratę Poradnika Instytucji Kultury.

Jeśli jesteś prenumeratorem Poradnika Instytucji Kultury, zgłoś się do Biura Obsługi Klienta po login i hasło.