polityka rachunkowości

Określenie roku obrotowego i roku podatkowego w statucie instytucji kultury

Czy w statucie instytucji kultury powinna znaleźć się informacja dotycząca trwania roku obrotowego, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości), który wskazuje, że rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę?
Bardzo podobne przepisy dotyczące roku podatkowego zawiera art. 8 Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop). Czy w statucie należy określić rok podatkowy? Czy rok podatkowy musi się zawsze pokrywać z rokiem kalendarzowym?

Obiektyw do aparatu fotograficznego może być odrębnym środkiem trwałym

Instytucja kultury zakupiła aparat fotograficzny o wartości poniżej 10 000 zł, a obiektyw powyżej 10 000 zł. Zgodnie z obowiązującą w instytucji polityką rachunkowości środki trwałe powyżej 10 000 zł amortyzuje się w czasie. Obiektyw można wykorzystywać do różnych typów aparatów.
Czy aparat można zamortyzować jednorazowo i odpisać w koszty w miesiącu przyjęcia do użytkowania, a tylko obiektyw amortyzować w czasie?

Środki trwałe w polityce rachunkowości

W polityce rachunkowości instytucji kultury wprowadzono zapisy, z których wynika, że środki trwałe o wartości:

• do 500 zł — zaliczane są w koszty materiałów w momencie zakupu, nie obejmuje się ich ewidencją, nie nadaje się im numerów inwentarzowych (z wyjątkiem mebli i sprzętu komputerowego, który zawsze jest objęty ewidencją ilościowo-wartościową);
• 501 zł — 1000 zł — zaliczane są w koszty materiałów w momencie zakupu, objęte są ewidencją ilościową (za wyjątkiem mebli i sprzętu komputerowego, który jest objęty ewidencją ilościowo-wartościową);
• 1001 zł — 10 000 zł — ewidencjonowane są na koncie 013 „Pozostałe środki trwałe”, objęte są ewidencją ilościowo-wartościową i amortyzowane jednorazowo;
• powyżej 10 000 zł — ewidencjonowane są na koncie 010 „Środki trwałe” i amortyzowane w czasie.

Czy takie zapisy są prawidłowe?

Należności biblioteki z tytułu kar w polityce rachunkowości

Biblioteka ma obowiązek ustalania przypadających im należności pieniężnych, w tym o charakterze cywilnoprawnym, oraz terminowego podejmowania czynności zmierzających do wykonania zobowiązania (art. 42 ust. 5 Ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, dalej: ustawa o finansach publicznych). Poza tym sposób dokumentowania, ujmowania w księgach rachunkowych i rozliczania kar umownych biblioteka powinna opisać w swojej polityce rachunkowości (art. 10 ust. 1 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości, dalej: ustawa o rachunkowości).
Jak wobec tego powinno się wprowadzić zapis w polityce rachunkowości, żeby np. określić kwotę przekazania przez kierownika wypożyczalni do działu księgowości informacji o wystąpieniu kary na koncie czytelnika? Monity są wysyłane, ale egzekwowanie kar przekracza wartość książek.

Środki trwałe po połączeniu instytucji kultury

W centrum kultury oraz bibliotece środki trwałe o wartości powyżej 3500 zł ujmowano na koncie 010 „Środki trwałe”. W powstałej z połączenia obu instytucji jednostce wprowadzono nową politykę rachunkowości, zgodnie z którą za środki trwałe księgowane na koncie 010 uznaje się te o wartości powyżej 10 000 zł, zaś środki trwałe o wartości poniżej 10 000 zł księguje się na koncie 013 „Pozostałe środki trwałe” i umarza jednorazowo.
Jak zaksięgować środki trwałe o wartości poniżej 10 000 zł w nowo powstałej instytucji?

Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów w polityce rachunkowości

W polityce rachunkowości instytucji kultury jest zapis, że czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów są dokonywane, jeżeli dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych (o łącznej wartości powyżej 3000 zł netto plus VAT nieodliczony).
Czy w związku z tym zapisem instytucja ma prawo do rozliczania w czasie kosztów tylko powyżej tej kwoty? Czy można go zastosować do wszystkich kosztów, w tym także kosztów ubezpieczeń i prenumerat?

Przekazanie książek

Instytucja kultury zajmuje się sprzedażą książek. Prowadzi też muzeum, w którym chce umieścić po egzemplarzu sprzedawanych przez siebie książek.
Jak należy zaksięgować zdjęcie ze stanu magazynowego i podarowanie książki?

Przeksięgowania w związku ze zmianą polityki rachunkowości

Biblioteka zmieniła z 300 na 500 zł próg, od którego będzie zaliczać poszczególne składniki majątku do pozostałych środków trwałych.
Czy w związku z tym musi przenieść środki z konta pozostałych środków trwałych do ewidencji ilościowej, a jeśli tak, to na jakim druku?
Instytucja ma też w pozostałych środkach trwałych rzeczy, które powinny być w księdze inwentarzowej ilościowej.
Czy powinna przenieść je do pozostałych środków trwałych (po zmianie polityki rachunkowości wartości początkowej z 500 do 10 000 zł)?
Jakim dokumentem w przypadku likwidacji filii bibliotecznej powinna przenieść jej środki trwałe do innych filii?

Szybkie płatności w Internecie

Czy samorządowa instytucja kultury może za materiały zakupione w serwisie internetowym płacić przy użyciu przelewów natychmiastowych typu PayU czy Przelewy24?

Środki trwałe umarzane jednorazowo

Pytania dotyczą określenia w polityce rachunkowości definicji środków trwałych umarzanych jednorazowo.
Czy instytucja kultury może wyodrębnić wśród środków trwałych te, które są umarzane w 100% w miesiącu przyjęcia ich do używania, określając ich wartość, np. od 5000 zł do 9999 zł?
Czy zakup takich środków trwałych może być finansowany z dotacji podmiotowej, czy tylko z dotacji celowej lub ze środków własnych?
A może instytucja powinna uznać, że środkami trwałymi są tylko te składniki majątku, których jednostkowa cena przekracza 10 000 zł i są umarzane stopniowo (w czasie)?

Ujęcie amortyzacji środków trwałych w polityce rachunkowości instytucji kultury

Biblioteka otrzyma dotację celową od organizatora w wysokości 10 000 zł na zakup serwera oraz 10 000 zł na zakup 2 zestawów komputerowych.
W polityce rachunkowości jednostki przyjęto zasadę, że:

1. środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o wartości od 100 zł do 3500 zł amortyzuje się jednorazowo w miesiącu przyjęcia do używania,
2. środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o wartości powyżej 3500 zł do 10 000 zł amortyzuje się jednorazowo w następnym miesiącu, w którym ten środek przyjęto do używania,
3. środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o wartości powyżej 10 000 zł amortyzuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek przyjęto do używania.

Według zasad przyjętych w polityce rachunkowości, zakup serwera i zestawów komputerowych powinien być zamortyzowany jednorazowo w następnym miesiącu po przyjęciu do używania.
Czy te rozwiązania przyjęte przez jednostkę są prawidłowe?

Inwentaryzacja powinna być przeprowadzana zgodnie z przepisami

Muzeum jako samorządowa instytucja kultury realizuje swoje cele statutowe m.in. poprzez gromadzenie i ewidencjonowanie eksponatów zakwalifikowanych do muzealiów. Zgodnie z art. 10 Ustawy z 29 września 1994 o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości), każda jednostka winna posiadać dokumentację opisującą przyjęte przez nią zasady (politykę) rachunkowości zatwierdzoną przez kierownika jednostki. Przyjęte przez jednostkę zasady (politykę) rachunkowości, opisane w ustalonej przez kierownika jednostki dokumentacji, wymagają bezwzględnego stosowania rozwiązań wybranych przez jednostkę spośród dopuszczonych przez przepisy o rachunkowości.

W polityce rachunkowości muzeum zapisano, że muzealia podlegają inwentaryzacji w drodze weryfikacji z częstotliwością określoną w § 3 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Kultury z 30 sierpnia 2004 r. w sprawie zakresu, form i sposobu ewidencjonowania zabytków w muzeach (dalej: rozporządzenie w sprawie muzealiów), które przewiduje ich weryfikację co 5 lat od daty zakończenia poprzedniej kontroli, a za zgodą organu założycielskiego termin ten może być wydłużony do 10 lat. Zgodnie z polityką rachunkowości, muzeum zalicza muzealia do środków trwałych niepodlegających amortyzacji ewidencjonowanych na koncie 016 „Dzieła sztuki i eksponaty muzealne”. Z kolei na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o rachunkowości, objęte ewidencją księgową muzealia, mające cechy środków trwałych, inwentaryzuje się — co do zasady — na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Jednak w związku z tym, że znajdują się one na terenie strzeżonym, można przeprowadzać ich inwentaryzację raz w ciągu 4 lat.

Zdaniem głównego księgowego muzeum inwentaryzacja powinna być przeprowadzona zgodnie z zapisami polityki rachunkowości, ponieważ na takie rozwiązanie jednostka się zdecydowała.
Czy inwentaryzacja przeprowadzona zgodnie z zapisem w polityce rachunkowości spełnia wymogi wynikające z art. 26 ustawy o rachunkowości oraz § 3 ust. 6 rozporządzenia w sprawie muzealiów?