- Coraz większa specjalizacja instytucji kultury wymaga zatrudniania ekspertów w konkretnych dziedzinach
- Rozwój pracowników jest warunkiem rozwoju całych instytucji
- Pracownik instytucji kultury zajmuje ważne miejsce nie tylko w organizacji, ale także w społeczności lokalnej, co trzeba wykorzystać w budowaniu jego silnej marki osobistej
- Stawianie celów rozwojowych — czy to dla całej instytucji, czy pojedynczych pracowników — wydaje się karkołomnym zadaniem po niestabilnym 2020 roku
- Cele instytucji na cały rok powinny być zgodne z długoterminową strategią instytucji
- Cele rozwojowe należy przedstawić pracownikowi; powinny one uwzględniać jego chęci, motywacje i potencjał
- Przewiduje się, że w ciągu najbliższych 10 lat zniknie nawet 30% znanych nam obecnie zawodów
- Szacuje się, że maszyny będą w stanie wykonywać zupełnie nowe zadania, które są niemożliwe dla człowieka
- Zawody najtrudniejsze w automatyzacji to zawody oparte na kreatywności i kontakcie z ludźmi, a z tego właśnie składa się większość działań instytucji kultury
• Diagnoza instytucji pozwala wskazać najlepsze dla instytucji kierunki rozwoju • Aby diagnoza była miarodajna, warto zaczerpnąć z doświadczenia innych • Diagnoza nie jest wytykaniem błędów, lecz szansą przeprowadzenia zmian
• Strategia instytucji to długofalowa koncepcja jej rozwoju, która określa dalekosiężne cele i sposoby ich osiągnięcia • Określenie oczekiwań wobec strategii pozwoli uniknąć rozczarowań i wskazać obszary wymagające zmian czy modyfikacji • Im większy udział pracowników w tworzeniu strategii, tym łatwiej jest później wdrażać podjęte decyzje
• Strategia odnosi się do przyszłości: celów, do których dąży instytucja kultury, oraz sposobów ich realizacji • Jest narzędziem pozwalającym racjonalnie i elastycznie zarządzać instytucją • Aby strategia była skuteczna, nie może pozostać jedynie zapisem na papierze