Taką decyzję podjął Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO podczas 41. sesji odbywającej się od 2 do 12 lipca br. w Krakowie. Oprócz kopalni rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach na listę wpisano jeszcze 20 nowych miejsc.

Kopalnie ołowiu, srebra i cynku w Tarnowskich Górach to największe i najbardziej znaczące, historyczne kopalnie tych rud w Polsce — świadectwo 500-letnich tradycji górniczych. Położone na Nizinie Śląskiej w południowej części Polski, w jednej z europejskich prowincji metalogenicznych, od średniowiecza były ważną częścią systemu metalurgicznego Europy. Tarnogórskie górnictwo wyróżniało się ponadto rozległym, zintegrowanym systemem odwadniającym i zaopatrującym ludność w wodę, jednym z pierwszych i największych tego typu rozwiązań na świecie.

Na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO wpisuje się najcenniejsze przykłady dziedzictwa ludzkości: zabytki starożytności, symbole kształtującej się przez wieki architektury, parki narodowe o unikalnych ekosystemach, pomniki przyrody i krajobrazy kulturowe. To w sumie ponad 1000 miejsc w 165 państwach świata.

Tarnowskie Góry były jedynym miejscem z Polski zgłoszonym do głosowania i jednocześnie jedynym obiektem przemysłowym wśród tegorocznych 34 kandydatur do wpisu na listę. Jest to 15. miejsce w Polsce umieszczone na liście światowego dziedzictwa. Znajdują się na nim m.in. historyczne centrum Warszawy, wpisane jako całkowita rekonstrukcja zespołu historycznego, oraz niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady Auschwitz Birkenau, który został wpisany na listę jako symbol okrucieństwa ludzi wobec ludzi w XX w. Jest to jedyny tego typu obiekt na liście UNESCO. Jako ostatni polski wpis na listę UNESCO figurują wpisane w 2013 r. drewniane cerkwie w polskim i ukraińskim regionie Karpat.

Lista światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO powstała na mocy Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego, przyjętej przez UNESCO w 1972 r. w Paryżu. Pierwszych 12 obiektów zostało na nią wpisanych w 1978 r. Co ciekawe, obok katedry w Akwizgranie, Parku Narodowego Yellowstone i Wysp Galapagos, na pierwszej liście znalazły się dwa miejsca z Polski — Historyczne centrum Krakowa i Kopalnia Soli Wieliczka.

Oprócz Kopalni rud ołowiu, srebra i cynku w Tarnowskich Górach podczas 41. Sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO, na listę wpisano m.in. Park Narodowy Kokoszili w Chinach, Argentyński Park Narodowy Los Alerces, krajobraz Daurii — krainy leżącej między Rosją a Mongolią, Mbanza-Kongo w Angoli, stolicę Erytrei Asmarę, część ziem Buszmenów w RPA, świątynię Sambor Prei Kuk w Kambodży, Stare Miasto Ahmadabadu w Indiach.