• Można przyznać pracownikowi dodatek specjalny – także na część miesiąca
  • Przepisy nie określają wprost, jak policzyć jego wysokość w takim przypadku
  • Dlatego warto te zasady określić w obowiązującym w instytucji kultury regulaminie wynagradzania

Pracownik instytucji kultury może otrzymać dodatek specjalny za (art. 31 ust. 4 Ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, dalej: ustawa o działalności kulturalnej):

  • wykonywanie dodatkowych, powierzonych przez pracodawcę zadań (np. zastępstwo nieobecnego pracownika czy udział w specjalnym projekcie) na okres wykonywania tych zadań albo
  • pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Wysokość tego dodatku ustala się (§ 7 ust. 1 i 3 Rozporządzenia MKiDN z 22 października 2015 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury, dalej: rozporządzenie w sprawie wynagradzania):

  • uwzględniając zakres i stopień trudności powierzonych zadań lub obowiązków oraz specyfikę i poziom uciążliwości warunków, w jakich jest świadczona praca,
  • w kwocie nieprzekraczającej 40% wynagrodzenia zasadniczego pracownika.

Co istotne, dodatek specjalny wypłaca się (§ 7 ust. 2 i 4 rozporządzenia w sprawie wynagradzania):

  • za okres wykonywania pracy, z którą jest związany,
  • w terminie wypłaty wynagrodzenia.

Wobec tego, dodatek specjalny stanowi dodatkowy składnik wynagrodzenia, co do zasady czasowy i przyznawany fakultatywnie.

Nie ma możliwości przyznania dodatku specjalnego za jednorazowe wykonanie czynności przekraczającej zakres obowiązków służbowych.

Gdy pracownikowi został przyznany dodatek specjalny:

  • za wykonywanie dodatkowych powierzonych przez pracodawcę zadań, wówczas dyrektor powinien wskazać konkretną datę lub zdarzenia przyszłe, do którego ten składnik wynagrodzenia będzie przysługiwał;
  • za pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze — określenie czasu wypłacania tego składnika wynagrodzenia nie jest konieczne.

Jednak w chwili przyznania prawa do dodatku specjalnego staje się on obligatoryjnym składnikiem wynagrodzenia, a zatem musi być wypłacany po spełnieniu przesłanek jego nabycia. Analogicznie — z chwilą zaprzestania pracy w szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach albo zrealizowania dodatkowo powierzonych zadań, przesłanka do wypłaty dodatku ustaje (bez konieczności wypowiadania pracownikowi warunków płacy czy zawarcia porozumienia zmieniającego). Zdarza się jednak, że przyznanie dodatku specjalnego sformułowane jest bezwarunkowo, odnosząc się wyłącznie do daty, do której dodatek będzie przysługiwał, nie wskazując, z powodu jakich dodatkowych obowiązków dodatek został przyznany — wówczas „cofnięcie” dodatku wymaga wypowiedzenia zmieniającego.

Zalecam jednak, by pisma przyznające dodatki wskazywały, że pracownik zachowuje prawo do dodatku wyłącznie w razie zaistnienia przesłanek ustawowych (np. powierzenia dodatkowych zadań).

Zasady wynagradzania określone w ustawie o działalności kulturalnej, w tym dotyczące dodatku specjalnego, obowiązują do czasu objęcia pracowników instytucji kultury układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania (art. 31d ust. 3 ustawy o działalności kulturalnej).

Zatem szczegółowe regulacje odnoszące się do wypłaty dodatku specjalnego powinny się znaleźć w aktach wewnątrzzakładowych. Regulamin wynagradzania powinien określać, czy dodatek specjalny pomniejsza się za okresy usprawiedliwionych nieobecności pracownika, a jeśli tak, to w jaki sposób (proporcjonalnie czy nieproporcjonalnie). I tych kwestii dotyczą pytania zadane niedawno naszemu ekspertowi.

Stan faktyczny

Instytucja przyznała pracownikowi dodatek specjalny za wykonywanie dodatkowych obowiązków wynikających z nieobecności innego pracownika za okres od 16 marca do 2 kwietnia, a następnie od 7 do 23 kwietnia 2021 r. Dodatek specjalny przyznano w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego pracownika, które wynosi 3800 zł. Od 26 do 28 kwietnia 2021 r., czyli już po okresie, za który dodatek specjalny mu przysługiwał, pracownik rozchorował się i nie pracował. W regulaminie wynagradzania obowiązującym w instytucji nie ma informacji, jak policzyć dodatek specjalny w takich sytuacjach.

Metody liczenia dodatku specjalnego przyznanego na część miesiąca

Jak policzyć dodatek specjalny?

Sposób wyliczenia dodatku specjalnego przyznanego na część miesiąca powinien określać regulamin wynagradzania lub układ zbiorowy, obowiązujący w instytucji kultury.

Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie (art. 85 § 1 Ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, dalej: kp). Przyjmując, że wynagrodzenie w instytucji kultury standardowo wypłacane jest co miesiąc, to gdyby dodatek został przyznany na cały miesiąc, jego kwota wyniosłaby 380 zł. Skoro jednak dodatek został przyznany na część miesiąca, zaś akty wewnątrzzakładowe nie regulują kwestii wyliczenia dodatku specjalnego, ten składnik wynagrodzenia powinien zostać proporcjonalnie pomniejszony.

W sytuacji przedstawionej w pytaniu można posiłkować się na zasadzie analogii § 12 ust. 1 Rozporządzenia MPiPS z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy, a zatem:

  • miesięczną stawkę dodatku specjalnego podzielić przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu (czyli miesięczny wymiar czasu pracy obliczony na podstawie art. 130 kp; a nie liczbę godzin do przepracowania w tym miesiącu zgodnie z rozkładem czasu pracy konkretnego pracownika);
  • następnie otrzymaną kwotę pomnożyć przez liczbę godzin w danym miesiącu, w których dodatek nie przysługiwał (zatem w okresach 1‒15 marca oraz 3‒6 kwietnia, a następnie 24‒30 kwietnia 2021 r.);
  • kolejno tak obliczoną kwotę odjąć od dodatku specjalnego, który przysługiwałby za pełny miesiąc.

Zwracam jednak uwagę, że instytucja kultury nie ma obowiązku stosować powyższych zasad. Powołanego przepisu nie stosuje się „wprost” ani „odpowiednio”. Tym niemniej odnosi się on do obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości za przepracowaną część miesiąca:

  • jeżeli pracownik w danym miesiącu był nieobecny w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy spowodowana chorobą, i za czas tej nieobecności nie zachowuje prawa do wynagrodzenia oraz
  • w przypadku gdy okres pozostawania pracownika w stosunku pracy nie obejmuje pełnego miesiąca, a także
  • w razie zmiany wymiaru czasu pracy w trakcie miesiąca.

W praktyce można spotkać się także z wyliczeniem dodatku specjalnego za niepełny miesiąc poprzez podzielenie miesięcznej kwoty dodatku przez liczbę dni pracujących w danym miesiącu, a kolejno pomnożenie otrzymanego wyniku przez liczbę dni pracy, przez które dodatek przysługiwał.

W razie wątpliwości, zalecam skorzystać ze sposobu wyliczenia dodatku specjalnego, który jest najkorzystniejszy dla pracownika.

Dodatek specjalny na przełomie miesiąca

Jak naliczyć dodatek specjalny, gdy przyznany został na przełomie miesiąca?

Do dodatku specjalnego przyznanego na przełomie dwóch miesięcy stosuje się zasady przedstawione powyżej. Wówczas dodatek należy policzyć odrębnie za marzec i za kwiecień. Kwota dodatku specjalnego za marzec powinna wynieść 198,26 zł, zaś za kwiecień 2021 r. ‒ 271,43 zł.

Przyjęto tu, że pracownik instytucji kultury pracuje w pełnym wymiarze czasu pracy po 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku, zaś godzinowy wymiar czasu pracy ustalony zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 130 kp wynosił w marcu 2021 r. 184 godzin, natomiast w kwietniu 2021 r. — 168 godzin.

Dodatek specjalny za marzec 2021 r.:

  • 380 zł : 184 (liczba dni do przepracowania w marcu) = 2,0652 zł,
  • 2,0652 zł × 88 (liczba godzin, za które nie przysługiwał dodatek, czyli od 1 do 15 marca) = 181,74 zł (po zaokrągleniu),
  • 380 zł ‒ 181,74 zł = 198,26 zł.

Dodatek specjalny za kwiecień 2021 r.

  • 380 zł : 168 godzin (liczba dni do przepracowania w kwietniu) = 2,2619 zł,
  • 2,2619 zł × 48 (liczba godzin, za które nie przysługiwał dodatek, czyli 8 godzin za 6 kwietnia + 40 godzin od 24 do 30 kwietnia 2021 r.) = 108,57 zł (po zaokrągleniu),
  • 380 zł – 108,57 zł = 271,43 zł.

Określenie okresu, za który należy się dodatek

Czy pismo w sprawie przyznania dodatku jest sformułowane właściwie: „Przyznaję… dodatek specjalny od 16 marca 2021 r. do czasu powrotu z nieobecności…. w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego za wykonywanie dodatkowych zadań w pracy na stanowisku…”?

Takie sformułowanie pisma może budzić wątpliwości.

Skoro okres nieobecności zastępowanego pracownika jest z góry znany, zalecam, by sformułować pismo z informacją o przyznaniu tego składnika wynagrodzenia w konkretnych okresach.

Wypłata dodatku procentowo

Czy chcąc przyznać za wskazany okres dodatek w określonej wysokości 10%, można za część marca wypłacić 7,5% wynagrodzenia zasadniczego, a za część kwietnia 2,5%, co łącznie da 10% wynagrodzenia zasadniczego?

Nie, skoro dodatek specjalny został przyznany w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego, to stał się obowiązkowym składnikiem wynagrodzenia i powinien zostać wypłacony w określonej wysokości, w terminie wypłaty wynagrodzenia, odrębnie za każdy miesiąc.

Zwracam uwagę, że w przypadku, gdy okres wykonywania pracy, z którą dodatek specjalny jest związany, upłynął przed terminem wypłaty wynagrodzenia, to wymagalność tego składnika wynagrodzenia następuje dopiero z chwilą wypłaty wynagrodzenia za dany miesiąc. W przypadku przedstawionym w pytaniu, gdy wynagrodzenie płatne jest na koniec miesiąca, pracownik będzie mógł domagać się zapłaty dodatku specjalnego za kwiecień dopiero 30 dnia tego miesiąca.

Choroba pracownika, któremu przyznano dodatek specjalny

Jaki obliczyć dodatek specjalny, gdy pracownik, któremu go przyznano, rozchorował się w dniach od 26 do 28 kwietnia 2021 r., czyli już po zakończeniu okresu, za który przysługiwał mu dodatek? Czy w takim przypadku należy obniżyć dodatek specjalny za czas choroby?

Jeśli pracownik rozchorował się po okresie, za który przysługiwał mu dodatek specjalny, kwoty dodatku nie należy obniżać.

Jeśli pracownik jest niezdolny do pracy z powodu choroby przypadającej po okresie, w którym dodatek przysługiwał, wówczas wyliczenie kwoty dodatku specjalnego za okres przepracowany nie ulegnie zmianie.

Dodatek specjalny poza podstawą zasiłku chorobowego

Czy dodatek specjalny wejdzie do podstawy zasiłku chorobowego za okres od 26 do 28 kwietnia 2021 r.?

Nie, skoro dodatek specjalny miał charakter okresowy i nie przysługuje już w okresie pobierania zasiłku chorobowego, to tego składnika wynagrodzenia, jako przysługującego do określonego terminu, nie uwzględnia się przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku.

Wypłacenie pracownikowi wynagrodzenia (w tym dodatków) — pomimo niewykonywania pracy — stanowi ryzyko pracodawcy.

Dodatek specjalny, wypłacany pracownikowi co miesiąc przez oznaczony okres, podlega wliczeniu do wynagrodzenia urlopowego (podstawy wymiaru zasiłku chorobowego), pod warunkiem, że pracownik (art. 41 ust. 1–2 Ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, dalej: ustawa zasiłkowa):

  1. korzysta ze zwolnienia lekarskiego w czasie, w którym — gdyby wykonywał pracę — otrzymywałby dodatek specjalny, a
  2. dodatek specjalny nie jest wypłacany za okres choroby, „obok” zasiłku chorobowego, zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu.

Składników wynagrodzenia przysługujących tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego za okres po tym terminie.

Zasadę tę stosuje się także do składników wynagrodzenia, których wypłaty zaprzestano na podstawie aktów prawa wewnątrzzakładowego (art. 41 ust. 2-3 ustawy zasiłkowej).

Podstawa prawna

  • Ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz.U. z 7 lutego 2020 r. poz. 194; ost. zm. Dz.U. z 24 października 2019 r. poz. 2020)
  • Ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. Dz.U. z 15 maja 2020 r. poz. 870; ost. zm. Dz.U. z 28 listopada 2020 r. poz. 2112)
  • Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst. jedn. Dz.U. z 30 lipca 2020 r. poz. 1320; ost. zm. Dz.U. z 27 grudnia 2018 r. poz. 2432)
  • Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 22 października 2015 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury (Dz.U. z 4 listopada 2015 r. poz. 1798)
  • Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (tekst jedn. Dz.U. z 11 maja 2017 r. poz. 927)