Wydatki czy koszty w planie finansowym?

Państwowe instytucje kultury utworzone zarządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego są państwowymi instytucjami kultury działającymi w szczególności na podstawie Ustawy 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (dalej: ustawa o działalności kulturalnej) oraz statutu nadanego zarządzeniem MKiDN. Przedmiot działalności instytucji finansowany jest m.in. ze środków przekazywanych przez ministra z budżetu państwa w postaci dotacji podmiotowych oraz celowych. Wykorzystanie dotacji następuje przez zapłatę za zrealizowane zadania, na które dotacja była udzielona (art. 168 ust. 4 Ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, dalej: ustawa o finansach publicznych). Ponadto dotacje udzielone z budżetu państwa w części niewykorzystanej do końca roku budżetowego podlegają zwrotowi do budżetu państwa do dnia 31 stycznia następnego roku (art. 168 ust. 1 ustawy o finansach publicznych).
W przypadku gdy instytucja nie osiąga przychodów własnych lub osiąga je na niewystarczającym poziomie — to jest takim, który uniemożliwia sfinansowanie nimi wydatków zaliczonych do roku budżetowego, a zapłaconych po 31 grudnia danego roku — ma to wpływ na jej ujemny wynik finansowy. Plan finansowy w obszarze kosztów jest więc kasowo zrealizowany na niższym niż planowany poziomie, a dotacja podlega zwrotowi do organizatora. Zapłata za dokumenty finansowe roku budżetowego po jego upływie nie daje prawa do sfinansowania ich z dotacji. Współmierność, która wynika z Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości), jest w tym przypadku zachwiana. Wszelkie działania instytucji kultury powinny wynikać z przepisów prawa.
Czy w tej sytuacji przepisy dwóch aktów prawnych — ustawy o rachunkowości i ustawy o finansach publicznych — ze sobą są sprzeczne?