Każdy zabytek nieruchomy, ruchomy i archeologiczny będzie wpisany do rejestru. Zasady prowadzenia tego rejestru określił minister kultury i dziedzictwa narodowego w wydanym właśnie rozporządzeniu z 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (Dz.U. Nr 113, poz. 661).

I tak, rejestr będzie prowadzony w formie ksiąg, osobno dla zabytków nieruchomych, ruchomych i archeologicznych. Znajdzie się w nim informacja nie tylko o przedmiocie i zakresie ochrony, ale i np. o miejscu położenia lub przechowywania zabytku, jego właścicielu czy posiadaczu oraz skreśleniu z rejestru.

Nowe przepisy przewidują prowadzenie karty ewidencyjnej zabytku nieruchomego, która ma zawierać:

  • nazwę zabytku,
  • czas jego powstania,
  • miejscowość,
  • adres,
  • przynależność administracyjną,
  • współrzędne geograficzne,
  • poprzednie nazwy miejscowości,
  • właściciela i jego adres,
  • użytkownika i jego adres,
  • formy ochrony,
  • materiały graficzne,
  • historię,
  • opis,
  • kubaturę,
  • powierzchnię użytkową,
  • pierwotne przeznaczenie,
  • użytkowanie obecne,
  • stan zachowania,
  • istniejące zagrożenia, najpilniejsze postulaty konserwatorskie,
  • akta archiwalne,
  • uwagi,
  • adnotacje o inspekcjach, informacje o zmianach,
  • bibliografię,
  • opracowanie karty ewidencyjnej,
  • źródła ikonograficzne i miejsce ich przechowywania,
  • załączniki.

Zabytek nieruchomy będzie też posiadał kartę adresową zabytku nieruchomego, którą wójt (burmistrz lub prezydent) będzie włączał do gminnej ewidencji zabytków po sprawdzeniu, czy dane zawarte w karcie adresowej są wyczerpujące i zgodne ze stanem faktycznym.

Minister w rozporządzeniu postanowił ponadto, że karta adresowa będzie przechowywana w archiwum zakładowym urzędu gminy.

Nowe przepisy weszły w życie z dniem ich ogłoszenia, czyli 2 czerwca 2011 r.