Od 1 marca 2012 r. Polska ma obowiązek przestrzegać postanowień Konwencji o ochronie dziedzictwa architektonicznego Europy sporządzonej w Grenadzie 3 października 1985 r. Dokładnie 24 lutego 2012 r. opublikowane zostało oświadczenie rządu z 30 listopada 2011 r. w sprawie mocy obowiązującej tej konwencji (Dz.U. z 24 lutego 2012 r., poz. 211), którą prezydent RP ratyfikował 19 października 2011 r.

Konwencja, która weszła w życie 1 grudnia 1987 r., a Polska ma obowiązek się do niej stosować od 1 marca 2012 r. (pełny tekst opublikowany w Dz.U. z 24 lutego 2012 r., poz. 210), obejmuje ochroną nie tylko zabytki, czyli wszelkie budowle i obiekty wyróżniające się szczególną wartością historyczną, archeologiczną, artystyczną, naukową, społeczną lub techniczną, włącznie z ich częściami składowymi i wyposażeniem, ale także takie dobra trwałe jak zespoły budynków czy tereny.

W przypadku zespołów budynków konwencja mówi o jednolitych zespołach zabudowy miejskiej lub wiejskiej, wyróżniających się szczególną wartością historyczną, archeologiczną, artystyczną, naukową, społeczną lub techniczną, na tyle zwartych, aby tworzyły określoną jednostkę urbanistyczną.

Za dziedzictwo architektoniczne podlegające ochronie konwencja uznaje również tereny jako dzieła stworzone wspólnie przez człowieka i naturę, stanowiące obszary częściowo zabudowane, dostatecznie wyodrębnione i jednolite, aby tworzyły jednostkę urbanistyczną, mającą szczególną wartość historyczną, archeologiczną, artystyczną, naukową, społeczną lub techniczną.