Pod tą nazwą kryje się powstała w 2008 r. fundacja, której celem jest między innymi wspieranie i rozwój różnych form aktywności twórczej, popularyzacja nowych idei z obszaru kultury i sztuki, a także promocja wartościowych i nowych zjawisk artystycznych w różnych dziedzinach sztuki.

Od 2009 r. fundacja Czarny Karzeł na stałe związana jest z nieformalną grupą artystyczną pod tym samym tytułem wyrosłą na gruncie fundacji, zrzeszającą kilkadziesiąt osób w Polsce i za granicą. Głównym obszarem działalności fundacji i grupy są sztuki wizualne.

Oryginalnym i wartym naśladowania pomysłem jest Chór Społeczny Czarnego Karła. Do chóru może przyłączyć się każdy, niezależnie od swoich umiejętności, gdyż organizatorzy uznają, że w przypadku tego chóru kluczową sprawą jest zaangażowanie. Współpracując z profesjonalistami z różnych dziedzin, członkowie chóru czerpią od nich wiedzę, a sami przekazują energię do działania oraz koncentrację i pasję tworzenia. Wspólnie z kompozytorami, dyrygentami, scenografami szukają przestrzeni pomiędzy systemami, językami dźwiękowymi czy estetykami wykonawczymi. Wyjątkową uwagę przywiązują do elementów związanych z kostiumami i scenografią, które najczęściej wykonują sami.

Troszczą się o budowanie relacji z odbiorcami. Podczas występów wspólnie ze słuchaczami spożywają przygotowane posiłki, a także stają się w tym czasie żywymi eksponatami (instalacjami) prezentującymi wykwintne kostiumy. Jak twierdzą twórcy, najważniejszą czynnością, którą stara się pielęgnować Chór Społeczny Czarnego Karła, jest śmiech.

Jednym z ciekawych projektów zrealizowanych przez Chór Społeczny była opera społeczna, która polegała na przygotowaniu spektaklu operowego pt. Phoebe Hicks — od pisania libretta, przygotowania kostiumów, muzyki, charakteryzacji, choreografii, aż po promocję i pokazy.

Częścią integralną projektu były prace rozwijające umiejętności członków chóru niezależnie od ich wieku: zajęcia z emisji głosu, zajęcia ruchowe, taneczne, a wszystko nie tylko w celu profesjonalnego wystawienia spektaklu, ale też rozwoju kluczowych kompetencji społecznych: pewności siebie, otwartości, wyobraźni, umiejętności dbania o swoją kondycję psychofizyczną, umiejętność nawiązywania trwałych relacji czy aktywnego udziału w procesach decyzyjnych.

Spektakl wystawiano w miejscowościach pozbawionych dostępu do kultury narodowej. Projekt dofinansowano ze środków Funduszu Promocji Kultury — programu MKiDN.