Najnowsza publikacja Wydawnictwa Prawo dla Praktyków: Wygrane w konkursach instytucji kultury. Odpowiedzi na 33 najczęściej zadawane pytania
Temat na czasie: Standardy ochrony małoletnich w instytucjach kultury: Standardy ochrony małoletnich wprowadzone tzw. ustawą Kamilka dotyczą także instytucji kultury oraz Obowiązki pracodawcy w związku z zatrudnianiem osób mających kontakt z małoletnimi -- tzw. ustawa Kamilka
[Szkolenie] Zamówienia publiczne w instytucjach kultury -- tryb podstawowy: przygotowanie, ocena ofert, umowa, obowiązki zamawiających: 23 kwietnia 2024
| Szczególne środki ochrony małoletnich w instytucjach kultury: 8 maja 2024
Podczas spisu z natury w bibliotece okazało się, że znajdują się w niej obce składniki majątku, które nigdy nie zostały oficjalnie przekazane, a instytucja, która je przekazała, już nie istnieje. Składników tych nie ma w żadnych ewidencjach tej instytucji.
Co zrobić w takim przypadku?
Jakie powinny być zadania komisji inwentaryzacyjnej i komisji spisowych?
Czy obie komisje muszą być powołane przy przeprowadzeniu inwentaryzacji?
Jaka jest minimalna liczba członków poszczególnych komisji?
Czy można przeprowadzić spis z natury muzealiów i książek za pomocą komputera — a dokładnie arkusza kalkulacyjnego?
Jak prawidłowo opisać taki sposób przeprowadzenia spisu z natury w instrukcji inwentaryzacyjnej i polityce rachunkowości?
2 stycznia 2019 r. przeprowadzono inwentaryzację gotówki w kasie miejskiego domu kultury na dzień 31 grudnia 2018 r. W protokole z inwentaryzacji zawarto m.in. informacje o ostatnim numerze czeku gotówkowego, rozliczeniowego, ostatniego raportu kasowego i numery dowodów KW i KP. Dodatkowo w arkuszu spisu z natury podano liczbę KP i KW oraz czeków gotówkowych, które już są nieaktualne. Po sprawdzeniu dokumentacji z lat ubiegłych wynikło, że przy każdej inwentaryzacji sporządzano protokół inwentaryzacji kasy i osobno arkusz spisu z natury czeków, KW i KP.
Czy w tym roku też należy te druki spisać i co zrobić z czekami, które są nieaktualne?
W instrukcji inwentaryzacyjnej obowiązującej w instytucji kultury jest zapis, że spis z natury przeprowadzany jest na elektronicznych formularzach, a w instytucji wciąż istnieją papierowe druki i główny księgowy chciałby je zlikwidować. W zarządzeniu dotyczącym druków ścisłego zarachowania obowiązującym w instytucji nie ma informacji, jak likwidować te druki.
W jaki sposób zatem prawidłowo zlikwidować druki ścisłego zarachowania, które nie są wykorzystywane?
Dyrektor pełni funkcję od listopada 2016 r. Wraz z objęciem przez niego stanowiska nie przeprowadzono inwentaryzacji w celu ustalenia środków trwałych na moment przejęcia przez niego funkcji dyrektora. Podczas przygotowań do inwentaryzacji za 2018 r. ustalono, że są duże braki w środkach trwałych. Główny księgowy instytucji ustalił, że część środków trwałych, tj. drabinki gimnastyczne na jednej z sali, zostały rozebrane i spalone, jednak zarówno poprzednia księgowa, jak i dyrektor nie przeprowadzili likwidacji tego sprzętu.
Jak w takiej sytuacji ma postąpić obecny dyrektor?
Czy rozliczyć to jako niedobór i wskazać, że danego środka trwałego nie było na stanie w momencie przejęcia przez niego funkcji?
W bibliotece zostanie przeprowadzona selekcja księgozbioru bibliotecznego. Komisja likwidacyjna składa się z przewodniczącego i 2 członków.
Czy bibliotekarka, która jest osobą odpowiedzialną materialnie za zbiory biblioteczne, może być powołana w skład komisji jako członek?
Muzeum jako samorządowa instytucja kultury realizuje swoje cele statutowe m.in. poprzez gromadzenie i ewidencjonowanie eksponatów zakwalifikowanych do muzealiów. Zgodnie z art. 10 Ustawy z 29 września 1994 o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości), każda jednostka winna posiadać dokumentację opisującą przyjęte przez nią zasady (politykę) rachunkowości zatwierdzoną przez kierownika jednostki. Przyjęte przez jednostkę zasady (politykę) rachunkowości, opisane w ustalonej przez kierownika jednostki dokumentacji, wymagają bezwzględnego stosowania rozwiązań wybranych przez jednostkę spośród dopuszczonych przez przepisy o rachunkowości.
W polityce rachunkowości muzeum zapisano, że muzealia podlegają inwentaryzacji w drodze weryfikacji z częstotliwością określoną w § 3 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Kultury z 30 sierpnia 2004 r. w sprawie zakresu, form i sposobu ewidencjonowania zabytków w muzeach (dalej: rozporządzenie w sprawie muzealiów), które przewiduje ich weryfikację co 5 lat od daty zakończenia poprzedniej kontroli, a za zgodą organu założycielskiego termin ten może być wydłużony do 10 lat. Zgodnie z polityką rachunkowości, muzeum zalicza muzealia do środków trwałych niepodlegających amortyzacji ewidencjonowanych na koncie 016 „Dzieła sztuki i eksponaty muzealne”. Z kolei na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o rachunkowości, objęte ewidencją księgową muzealia, mające cechy środków trwałych, inwentaryzuje się — co do zasady — na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Jednak w związku z tym, że znajdują się one na terenie strzeżonym, można przeprowadzać ich inwentaryzację raz w ciągu 4 lat.
Zdaniem głównego księgowego muzeum inwentaryzacja powinna być przeprowadzona zgodnie z zapisami polityki rachunkowości, ponieważ na takie rozwiązanie jednostka się zdecydowała.
Czy inwentaryzacja przeprowadzona zgodnie z zapisem w polityce rachunkowości spełnia wymogi wynikające z art. 26 ustawy o rachunkowości oraz § 3 ust. 6 rozporządzenia w sprawie muzealiów?
Od stycznia 2017 r. bibliotekę publiczną obsługuje Centrum Usług Wspólnych (dalej: CUW).
Jeżeli to kierownik CUW zarządza przeprowadzenie inwentaryzacji, to kto wydaje zarządzenie o inwentaryzacji dla poszczególnych filii?
Czy dyrektor biblioteki może być powołany w takim przypadku do składu komisji inwentaryzacyjnej?
W trakcie roku z muzeum zostanie wydzielone nowe muzeum. Nowemu muzeum zostaną przekazane protokołem zdawczo-odbiorczym wraz z wszelkimi umowami (ksero za zgodność z oryginałem) środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, zbiory biblioteczne, eksponaty muzealne — zarówno te o wartości powyżej 3500 zł, jak i poniżej 3500 zł.
Jak nowe muzeum ma wykazać w księgach rachunkowych przekazany majątek?
Czy przy wprowadzaniu składników majątku do ksiąg na podstawie protokołu ma znaczenie, które środki majątku zostały zakupione z dotacji (podmiotowej, celowej), a które ze środków własnych, i czy ewidencja księgowa powinna wyglądać wówczas inaczej?
Czy należy przeprowadzić pełną inwentaryzację wszystkich składników i wprowadzić ich stany do ksiąg na zasadach standardowych jak przy inwentaryzacji rocznej (powołać komisje, wyznaczyć osobę odpowiedzialną materialnie, sporządzić protokół z różnic lub ich braku przy przekazaniu), czy też wystarczy inwentaryzacja uproszczona (doraźna) na okoliczność wyodrębnienia się nowego muzeum?
Instytucja kultury przeprowadza inwentaryzację na arkuszach spisu z natury (środki trwałe, pozostałe środki trwałe oraz ewidencja ilościowa) — pozycje te są spisywane na arkuszach w programie Excel za pomocą komputera. W taki sam sposób — chodząc z laptopem — komisja spisuje wyposażenie.
Inwentaryzację książek instytucja przeprowadza natomiast co 5 lat — zgodnie z Rozporządzeniem MKiDN z 29 października 2008 r. w sprawie zasad ewidencji materiałów bibliotecznych (dalej: rozporządzenie w sprawie ewidencji materiałów bibliotecznych) — metodą skontrum.
Podczas kontroli zarzucono, że jest to nieprawidłowe, ponieważ budzi wątpliwości to, w jaki sposób pliki trafiają do głównego księgowego w celu naniesienia wartości oraz że instytucja powinna dodatkowo przeprowadzić inwentaryzację zbiorów bibliotecznych co 4 lata według Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości) na arkuszach spisu z natury.
Czy zarzuty kontrolerów są słuszne?
Czy inwentaryzację można przeprowadzić komputerowo w programie Excel i jak prawidłowo zapisać tę metodę w instrukcji inwentaryzacyjnej?
Czy instytucja kultury musi przeprowadzić inwentaryzację co 4 lata według ustawy o rachunkowości na arkuszach spisu z natury?
Organizator przekazał instytucji kultury środki trwałe w nieodpłatne użytkowanie. Są one zaksięgowane na kontach bilansowych instytucji kultury, która również je amortyzuje. Z kolei organizator ewidencjonuje te środki trwałe na kontach pozabilansowych.
Jak inwentaryzować środki trwałe będące własnością organizatora: co roku, traktując je jako składniki aktywów będące własnością innych jednostek powierzonych do używania (na podstawie art. 26 ust. 2 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości, dalej: ustawa o rachunkowości), czy też raz na 4 lata, pamiętając, iż są one na kontach bilansowych jednostki (na podstawie art. 26 ust. 3 pkt 3 ustawy o rachunkowości)?
W muzeum znajduje się kilka eksponatów (skamielin), które zostały wypożyczone jeszcze za kadencji poprzednich dyrektorów. Od tamtej pory nikt się nimi nie interesuje.
Czy przy okazji inwentaryzacji można je zarchiwizować i uznać za własność muzeum, skoro upłynęło już kilkanaście lat i żadna instytucja o nie się nie upomina?