nieodpłatne usługi na rzecz instytucji

Kto wycenia nieodpłatnie otrzymane usługi?

Pytanie dotyczy wyceny nieodpłatnych usług wykonywanych przez inne podmioty na rzecz instytucji kultury, np. bezpłatnego wypożyczenia barierek ochronnych na imprezę.
Z art. 28 ust. 2 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości) wynika, że jeśli instytucja kultury nie może ustalić ceny nabycia składnika aktywów przyjętego nieodpłatnie, to wycenia go według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu. Natomiast, gdy nie można ustalić ceny sprzedaży netto, to należy w inny sposób określić jego wartość godziwą (art. 28 ust. 5 ustawy o rachunkowości).

  • Kto i w jaki sposób dokonuje tej wyceny?
  • Czy może to być komisja złożona z pracowników, księgowy, a może dokonujący świadczenia?
  • Czy wyceny można dokonać poprzez telefoniczne lub internetowe rozeznanie rynku?
  • Co jest dokumentem potwierdzającym dokonanie wyceny — podpisany przez członków komisji protokół czy notatka służbowa?

Ewidencja księgowa nieodpłatnych usług wykonywanych na rzecz instytucji kultury

Pytanie dotyczy nieodpłatnych usług wykonywanych przez inne podmioty na rzecz instytucji kultury, np. bezpłatne wypożyczenie barierek ochronnych na imprezę. Czy takie usługi wycenia się według cen rynkowych i rejestruje w księgach rachunkowych i na jakich kontach? Czy od wartości tych usług należy odprowadzić podatek dochodowy i jakie wartości zaksięgować na kontach pozabilansowych? A jak potraktować bezpłatnie otrzymane materiały, np. dekoracje sceniczne lub rzeczowe składniki majątku o niskiej wartości, których instytucja nie zalicza do na środków trwałych?