29 kwietnia 2011 r. zaczęło obowiązywać nowe rozporządzenie ministra kultury i dziedzictwa narodowego z 18 kwietnia 2011 r. w sprawie wywozu zabytków za granicę (Dz.U. z 2011 r. Nr 89, poz. 510).

Minister określił w nim procedurę postępowania z wnioskami o czasowy lub stały wywóz zabytków poza terytorium naszego kraju i wzory wniosków, jakie w tej sprawie mają być składane. W zależności od rodzaju pozwolenia rozporządzenie określa szczególne wymagania, które w takim wniosku mają się znaleźć. Przykładowo wniosek o wydanie jednorazowego pozwolenia na czasowy wywóz za granicę wymaga podania kraju, do którego zabytek ma być wywieziony, a wniosek o wydanie wielokrotnego pozwolenia ogólnego na czasowy wywóz zabytków za granicę — wypisu z rejestru instytucji kultury, wskazania okresu, na jaki pozwolenie ma być wydane oraz przynajmniej dwóch osób uprawnionych do podpisu wykazu wywożonych zabytków, dołączanego do wniosku o pozwolenie. Co ważne, nowe przepisy wymagają też przeprowadzenia oględzin wywożonego zabytku przez wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora Biblioteki Narodowej. W przypadku zaś wniosku o wydanie jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę konieczne będzie przekazanie wniosku o wydanie pozwolenia wraz z protokołem z oględzin sporządzonym przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

Rozporządzenie, które weszło w życie z dniem ogłoszenia, zastąpiło dotychczasowe przepisy w tej sprawie (tj. rozporządzenie Ministra Kultury z 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wywozu zabytków i przedmiotów o cechach zabytków za granicę — Dz.U. z 2004 r. Nr 84, poz. 789), które utraciły swą moc 6 grudnia 2010 r. Stało się to na mocy art. 10 nowelizacji ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 18 marca 2010 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 75, poz. 474).