Głównym założeniem projektu Autorskie wystawy seniorów było testowanie animacji muzealniczej jako sposobu aktywizacji osób starszych. Choć pierwotnie zakładano udział w projekcie kilkunastu osób, finalnie było ich kilkadziesiąt. Jak to możliwe?

Lokalna współpraca i ponadlokalne sieci kontaktów bardzo szybko zaczęły oddziaływać na kolejnych użytkowników, odbiorców i działaczy w całej okolicy. Z czasem niezależne grupy podjęły się realizacji własnych przedsięwzięć, inspirowanych testowym modelem aktywizacji — projektem Autorskie wystawy seniorów. Przeprowadzono go wraz z trzema niewielkimi muzeami i w kooperacji z kilkoma grupami osób. Osoby starsze zachęcono do stworzenia wspólnie z wybranym muzeum, izbą pamięci, działalnością muzealniczą czy kolekcjonerską zespołu oraz przygotowania własnej, autorskiej wystawy, prezentacji czy pokazu.

Nie było narzuconych tematów ani założonych wskazań. Twórcy mieli całkowitą swobodę formy i treści. Ograniczała ich jedynie wysokość przyznanego budżetu i wyznaczone terminy.

Jak wyglądało połączenie potencjału seniorów z doświadczeniem muzealników, animatorów lokalnych oraz twórców i działaczy społecznych? Autorzy wystaw dzielili się nie tylko materialnymi, ale i niematerialnymi zasobami — swoją wiedzą, wrażliwością i spojrzeniem na świat. Nowo powstały projekt stał się modelem działania pomocnym w realizacji takich aktywności również w innych miejscach kraju.

O tym, jak praktykować i aranżować działania kulturalne, łącząc potencjały różnych osób, odmiennych profesji i doświadczeń w małych miejscowościach z wykorzystaniem lokalnego potencjału muzealniczego i kolekcjonerskiego, można poczytać w publikacji dostępnej na stronie Fundacji Ari Ari. W Poradniku Instytucji Kultury też o tym niedługo napiszemy.