Najnowsza publikacja Wydawnictwa Prawo dla Praktyków: Wygrane w konkursach instytucji kultury. Odpowiedzi na 33 najczęściej zadawane pytania
Temat na czasie: Standardy ochrony małoletnich w instytucjach kultury: Standardy ochrony małoletnich wprowadzone tzw. ustawą Kamilka dotyczą także instytucji kultury oraz Obowiązki pracodawcy w związku z zatrudnianiem osób mających kontakt z małoletnimi -- tzw. ustawa Kamilka
[Szkolenie] Zamówienia publiczne w instytucjach kultury -- tryb podstawowy: przygotowanie, ocena ofert, umowa, obowiązki zamawiających: 23 kwietnia 2024
| Szczególne środki ochrony małoletnich w instytucjach kultury: 8 maja 2024
W 2017 r. zaksięgowano należność na roszczenia sporne. Komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne w 2021 r. — egzekucja okazała się więc bezskuteczna. Instytucja kultury złożyła pismo do organizatora z prośbą o możliwość umorzenia w swoich księgach rachunkowych kwoty należności, ale niestety nie otrzymała na to zgody i musiała podjąć kolejną próbę egzekucyjną przez okresem przedawnienia.
Jak ująć to w księgach rachunkowych?
Jak prawidłowo wprowadzić do ksiąg rachunkowych nigdy nieewidencjonowane należności za przetrzymanie książek? Księgowane były tylko wpływy za przetrzymania.
Jak ustalić wielkość odpisów aktualizujących te należności i z jaką częstotliwością je aktualizować?
Od 2017 r. instytucja kultury boryka się z odzyskaniem należności za wynajem jej lokalu. Pomimo kilku wezwań, najemca nie zapłacił 500 zł. Skoro wezwania okazały się nieskuteczne, instytucja skierowała sprawę do komornika, któremu wpłaciła zaliczkę w wysokości 115,17 zł. W styczniu instytucja dostała postanowienie komornika o umorzeniu postępowania z urzędu. Komornik rozliczył swoje koszty, a instytucji zwrócił nadwyżkę zaliczki. W postanowieniu brak jest zapisu, że przyczyną umorzenia jest brak majątku dłużnika. Z uzasadnienia wynika, że dłużnik nie złożył wykazu majątku, a także nie udzielił wyjaśnień niezbędnych do przeprowadzenia egzekucji.
Czy na podstawie tego postanowienia można zaliczyć tę należność w pozostałe koszty?
Pytanie dotyczy odpisów aktualizacyjnych należności.
Czy należy je tworzyć w bibliotece publicznej za przetrzymanie materiałów bibliotecznych przez czytelników?
W jaki sposób to robić i jak ujmować w księgach rachunkowych?
Polityka rachunkowości obowiązująca w filharmonii umożliwia stosowanie uproszczeń zgodnie z art. 17 ust. 2 pkt 4 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: ustawa o rachunkowości) i w trakcie roku koszty związane z produkcją płyt filharmonia odnosi na bieżąco w koszty (na podstawie dowodów źródłowych księguje się na odpowiednie konta rodzajowe, przy czym prowadzona analityka pozwala na bieżąco ustalić wysokość kosztów związanych z wydaniem tej płyty oraz ustalić ostatecznie koszt jednostkowy).
W 2016 r. filharmonia wydała dwie płyty CD (wydawnictwa własne). Jedna z nich w części jest przeznaczona do sprzedaży, a w części na promocję (odliczono więc część VAT z zastosowaniem prewspółczynnika i współczynnika VAT). Natomiast celem wydania drugiej płyty CD (dofinansowanie z dotacji z MKiDN) była tylko promocja — instytucja nie zamierzała w ogóle przeznaczać tej płyty do sprzedaży. Filharmonia zaewidencjonowała koszty jedynie na kontach rodzajowych (zespół 4) i sporządziła rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym. Dla kontroli zasobów CD filharmonia prowadziła tzw. zeszyt, w którym ujmowała stan początkowy CD oraz zapisywała na bieżąco ich rozchód. Na dzień bilansowy, tj. 31 grudnia 2016 r., filharmonia przeprowadziła spis z natury konkretnych tytułów CD, które wyceniła zgodnie z rzeczywistym kosztem wytworzenia (nie wyższym od ich cen sprzedaży netto). Jak powinna wycenić wartość bilansową CD, które decyzją dyrektora są przeznaczone do promocji — bezpłatnego przekazania, skoro zgodnie z ustawą o rachunkowości w bilansie powinno się ująć wartość wyrobów w możliwej do uzyskania cenie sprzedaży netto? Skoro te CD nie są przeznaczone do sprzedaży, tylko do promocji, to czy ich wartość bilansowa (saldo konta 600 pomniejszone o odpis aktualizujący) równe jest 0 zł?
W poprzednich latach filharmonia nagrała materiał muzyczny, ale nie była wtedy w stanie ocenić, czy i kiedy uda się ten materiał wydać na płycie CD. Koszty związane z tym nagraniem ujęto na kontach rodzajowych w dacie ich poniesienia i na koniec roku przeniesiono na wynik finansowy. W 2016 r. filharmonia wydała ten materiał na płycie. Czy koszty związane z wydaniem, a poniesione w latach ubiegłych, należało ująć na kontach rodzajowych roku 2016 (Wn) i na pozostałych przychodach operacyjnych roku bieżącego (Ma) jako błędy lat ubiegłych (jeśli kwota w ocenie filharmonii jest nieistotna) lub na 820 „Rozliczenie wyniku finansowego” (jeśli to jest kwota istotna) i przyjąć je do kalkulacji kosztu jednostkowego CD, zgodnie z zasadami przedstawionymi wyżej?
Biblioteka przyjmuje z dużym prawdopodobieństwem, iż należności skierowane na drogę postępowania sądowego nie zostaną odzyskane lub zostaną odzyskane w części, w związku z tym utworzyła odpis aktualizujący na należności główne. Odsetki naliczane są w momencie ich zapłaty, ponieważ datę początkową naliczania odsetek podaje sąd w nakazie. Po dokonaniu księgowań i sporządzeniu bilansu powstała różnica między aktywami i pasywami bilansu w wysokości odpisu aktualizującego.
Jakich księgowań dokonać?
Instytucja kultury prosi o pomoc w zaksięgowaniu postanowienia sądu o bezskutecznej egzekucji. Wierzyciel wynajmował pomieszczenia, a należność była księgowana na koncie 202 „Rozrachunki z odbiorcami”. Ponieważ najemca zalegał z płatnościami, instytucja skierowała w 2011 r. sprawę do sądu, a należność z naliczonymi odsetkami w kwocie ogólnej 8550 zł przeksięgowała na konto 242 „Roszczenia sporne” i nie dokonywała odpisu aktualizującego rozrachunek. W lipcu 2013 r. do instytucji wpłynęło postanowienie sądu o bezskutecznej egzekucji.