Dla celów prezentowanego publiczności przedstawienia pracownik instytucji kultury stworzył trzyminutową scenę na podstawie opisu zamieszczonego w książce. Ponadto w spektaklu mają być wykorzystane dwie piosenki. Poza wystawianiem spektakli instytucja kultury prezentuje też projekcje filmów.
Czy stworzenie takiej sceny można potraktować jako prawo cytatu, czy jednak potrzebna jest zgoda autora?
Czy w razie wykorzystania piosenek w spektaklu trzeba mieć umowę z ZAiKS?
Czy można zrobić wystawę z wydrukowanych wybranych wierszy bez zgody i wiedzy autorów albo ich spadkobierców?
Sąd Najwyższy w postanowieniu z 11 grudnia 2024 r. (sygn. akt II USK 158/24) przypomniał, że, aby można było mówić o utworze, czyli przedmiocie prawa autorskiego, nie musi być on rezultatem umowy o dzieło.
Artysta wykonawca (solista, muzyk albo dyrygent) bierze udział w koncercie organizowanym przez instytucję kultury na podstawie umowy cywilnoprawnej, w ramach której zobowiązuje się osobiście wykonać zadanie artystyczne. Artysta jest autorem utworów wykonywanych wspólnie z zespołem artystycznym instytucji.
Czy instytucja kultury musi zawrzeć odrębną umowę licencyjną z artystą wykonawcą albo uwzględnić stosowne postanowienia w umowie cywilnoprawnej?
Czy instytucja kultury ma obowiązek wypożyczyć od autora utworów materiały nutowe, z których osobiście wraz z zespołem (np. chórem, orkiestrą) korzysta podczas koncertu?
Instytucja kultury organizuje zajęcia, podczas których powstają różne wyroby. Uczestnikami tych zajęć są nie tylko osoby dorosłe, ale także dzieci i młodzież.
Jaką formę powinno przybrać przeniesienie praw autorskich z uczestnika zajęć na instytucję kultury?
Czy w przypadku nieletnich uczestników wystarczy oświadczenie rodzica czy opiekuna prawnego o przekazaniu praw autorskich na instytucję kultury i zgoda na odsprzedaż dzieła?
Czy taka zgoda na przeniesienie praw (w przypadku pozostawienia wyrobu w instytucji) może znaleźć się w karcie zgłoszenia na zajęcia? Czy powinien być sporządzony osobny dokument?
Pytanie dotyczy wyświetlania polskich filmów publicznie w sposób legalny i niekomercyjny. Instytucja kultury opłaca już licencję w Motion Picture Licensing Company (MPLC), ma także z tą organizacją zawartą umowę, która rozszerza licencję domową na publiczną, ale tylko w odniesieniu do zagranicznych producentów.
Ponadto instytucja wnosi też opłaty do ZAiKS i Stowarzyszenia Filmowców Polskich — Związku Autorów i Producentów Audiowizualnych (SFP-ZAPA). W ramach swojej działalności instytucja chce wyświetlać filmy dostępne na portalach internetowych, np. na YouTubie, CDA.
Czy w tym przypadku instytucja ma obowiązek wniesienia jeszcze jakiś innych opłat?
Czy w przypadku licencji MPLC można wyświetlać filmy z prywatnych kont pracowników instytucji na popularnych platformach, takich jak np. Amazon Prime Video, HBO MAX, Disney+ itp.?
Czy YouTube lub CDA to są źródła, z których można legalnie korzystać dla celów niekomercyjnych? Czy można wyświetlić np. „Lalkę” z 1968 r. — film, który jest dostępny w odnowionej wersji na TVP VOD, lub „Znachora” z 2023 r. — film wyprodukowany przez Netflix i dostępny tylko na tej platformie?
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 maja 2024 r. (sygn. akt II GSK 38/24) odniósł się do zajęć edukacyjnych, np. w szkole lub na uczelni, jako przedmiotu prawa autorskiego. Chociaż omawiane orzeczenie NSA dotyczy wykładów na uczelni, to można je także odnieść np. do zajęć edukacyjnych prowadzonych w instytucjach kultury.
W ramach realizowanego projektu instytucja kultury przewiduje prowadzenie trzech salonów poezji. Gośćmi będą aktorzy z teatru, którzy odpłatnie zaprezentują występy słowno-muzyczne. Pierwszy salon to muzyka i poezja żydowska.
Czy instytucja kultury powinna zawrzeć umowę z ZAiKS i wykupić licencję?
Biblioteka publiczna chce zamieścić w swoich mediach społecznościowych wpis opatrzony obrazkiem pobranym z Internetu.
Czy wybierając w wyszukiwarce internetowej obraz i klikając w opcję „Licencje komercyjne i inne” pobranie obrazka będzie zgodne z prawem?
Pracownicy instytucji kultury często są członkami różnych grup funkcjonujących w mediach społecznościowych, także tych zamkniętych. Członkowie tych grup, np. księgowi czy dyrektorzy, pomagają sobie w wykonywaniu codziennych obowiązków i udzielają sobie wzajemnie porad.
Czy w związku z tym dopuszczalne jest zamieszczenie w ramach wpisu na portalu społecznościowym np. artykułu opublikowanego w fachowym płatnym czasopiśmie? Osoba zamieszczająca na portalu taki tekst nie dysponuje zgodą autora ani właściciela praw autorskich do tego tekstu. Czy powołanie się na nazwę publikacji i np. numer czasopisma lub autora wystarczy, aby skorzystać z prawa cytatu?
Ośrodek kultury planuje podpisać umowę o dzieło z artystą, który ma wykonać kopię obrazu (ikony), za wynagrodzeniem około 6000 zł.
Czy w takiej sytuacji można zastosować 50% kosztów uzyskania przychodów i potraktować tę kopię obrazu jako wykonanie autorskie?
Na zajęciach tanecznych organizowanych w instytucji kultury dzieci uczą się tańczyć do różnych utworów. Jak dotąd, instytucja kultury wnosiła opłaty tylko do STOART. Obecnie przedstawiciel ZAiKS upiera się, że instytucja za takie zajęcia musi wnosić opłaty także do ZAiKS, przy czym nikt nie kwestionuje występów przy publiczności.
Co zrobić, gdy na zajęciach tanecznych często odtwarzane są miksy różnych wykonawców?
Czy powinno się płacić ZAiKS wynagrodzenie od pieśni patriotycznych i ludowych wykonywanych na uroczystościach okolicznościowych?
Instytucja kultury musi zapłacić odszkodowanie za naruszenie praw autorskich.
Czy zapłacone przez nią odszkodowanie można ująć w księgach rachunkowych i czy nie narusza to dyscypliny finansów publicznych? A jeśli można ująć w księgach, to czy jako pozostałe koszty operacyjne?
Jak postąpić w sytuacji, gdy instytucja nie ma środków zarezerwowanych na taki cel w planie finansowym?